Πολιτικό άρθρο
Ενιαία
Στρατηγική για Παιδεία και Δημοκρατία
Παναγιώτης Γεωργουδής
Η
νέα ευέλικτη μορφή καπιταλιστικής συσσώρευσης που αναδύθηκε μετά το 1970 με αιχμή τις νέες τεχνολογίες και ιδιαιτέρως
την πληροφορική και τα τεχνολογικά δίκτυα, επιφέρει ισοπέδωση των θεμελιωδών
ανθρωπίνων αξιών, ελευθερία, δικαιοσύνη, ισότητα, αδερφοσύνη, ηθική, αλήθεια,
ομορφιά, τέχνη, λαικό πολιτισμό, έντεχνο πολιτισμό κ.λ.π. Θέλει μόνο τεχνική πληροφορία, η οποία μεταβάλλει, τις
αξίες ζωής σε διαδικασίες χωρίς σκοπό. Αυτό το διανοητικό ρεύμα σκέψης που
βρίσκεται σε συνεχή εξέλιξη και δρα ως
χαμαιλέοντας, ονομάζεται Μεταμοντέρνο, απορρίπτει κάθε μορφή κριτικής
σκέψης, ακόμα και συντηρητικής και προτάσσει ως αξίωμα την μη Σκέψη, την
απουσία Νοήματος από τα πάντα. Δηλαδή την διαρκή ομηρία του ανθρώπου και την
ζωώδικη υποταγή του σε έναν
επιστημονικό-τεχνολογικό ολοκληρωτισμό για να περάσει η δήθεν <<ουδέτερη
>> αγορά και να γίνει η μεγαλύτερη
ταξική αναδιανομή πλούτου στον πλανήτη. Με μέθοδο την <<ασυνέχεια>>
διαλύει την παιδευτική και κοινωνική συνεκτικότητα, ισοπεδώνοντας την ατομική
και συλλογική μνήμη αφού λειτουργεί με χάσματα συλλογισμών σημαίνοντος-σημαινομένου, δηλαδή σχιζοφρενικά για την προσωπικότητα. Αποθεμελιώνει
την Παιδεία και την Δημοκρατία στην βάση τους. Στην χώρα μας ο καταστρεπτικός νόμος Διαμαντοπούλου υπήρξε ο βασικός
εκφραστής αυτής της χυδαίας θεσμικής επίθεσης. Το δυστύχημα είναι πως κανένα συλλογικό πολιτικό ή κοινωνικό υποκείμενο
στην Δύση δεν έχει δημιουργήσει μέτωπο αντιπαράθεσης με το Μεταμοντέρνο, το
οποίο από την πίσω πόρτα επικοινωνεί με τον Θετικισμό, την Αποδόμηση, τον
Μηδενισμό και τον Ανορθολογισμό, στρώνοντας το χαλί στον σκληρό
νεοφιλελευθερισμό και στην ακροδεξιά τα οποία λειτουργούν ως συγκοινωνούντα
δοχεία. Ομολογημένος στόχος η κατάργηση της
Δημοκρατίας και το πέρασμα στην Μεταδημοκρατία, δηλαδή σε πλήρη απαξίωση
του Κοινοβουλίου , κάθε μορφής αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας, με επικράτηση τελικώς
μιας ελίτ της αγοράς.
Η
κυβέρνηση εκτός των άλλων είναι υποχρεωμένη με άξονα την εκπαίδευση να
δημιουργήσει μία πολιτιστική επανάσταση
Δημοκρατίας, ένα συνολικότερο μέτωπο αξιών κατά του Μεταμοντέρνου και
του Νεοφιλελευθερισμού, στην κατεύθυνση
του Αριστοτελικού << ευ ζην>>.
Η
αντιμετώπιση της γνώσης ως δημόσιου αγαθού με την ίδια αξία που έχει για τον
άνθρωπο το ψωμί και το νερό πρέπει να είναι για την κυβέρνηση, σήμα κατατεθέν με
δωρεάν παροχή της σε όλα τα επίπεδα της εκπαίδευσης και με κατάργηση των
εισαγωγικών εξετάσεων από την Μέση Εκπαίδευση στην Τριτοβάθμια. Σε μια περίοδο που δεν υπάρχει Νόημα και έχει
χαθεί η έννοια της ευτυχίας των πολιτών από την σκέψη των νέων, πρέπει να
επανέλθει το όραμα ενός νέου Ανθρωπισμού απελευθερωτικού για την κοινωνία με
κατοχύρωση της αυτονομίας των πολιτών και των θεσμών τους. Η Δευτεροβάθμια εκπαίδευση είναι αναγκαίο
να μειώσει άμεσα και δραστικά την ύλη καθώς
και τον αριθμό των μαθημάτων. Η Τέχνη
και η Φιλοσοφία, μαζί με τις βασικές αρχές των Θετικών Επιστημών αλλά και την
φιλοσοφική επιστημολογική τους διάσταση ανάλογα με την ηλικία πρέπει να
αποτελέσουν την βασική πυξίδα επανοικοδόμησης
της Παιδείας και της Κοινωνίας. Η μεγάλη Τέχνη τροποποιεί την άποψή μας
για τον κόσμο. Ειδικώς η μουσική να είναι βασικό μάθημα σε όλα τα έτη εκπαίδευσης από το Δημοτικό. Διότι το ερώτημα
είναι, τι είδους άνθρωπο θέλουμε να φτιάξουμε;
Θέλουμε πολίτη με κριτική σκέψη, υπερασπιστή του δημόσιου συμφέροντος, με κοινωνική σοφία και πολύπλευρο στοχασμό,
με συναισθήματα αγάπης και αυτοθυσίας για τον συνάνθρωπο ή ατομιστή,
ανταγωνιστή του κέρδους, χαμαιλέοντα της αγοράς και της εξουσίας; Οι κλασικές αξίες με βάση την Αντιγόνη και
πρωτίστως το καθολικό πρότυπο θυσίας και αντίστασης τον Προμηθέα Δεσμώτη του
Αισχύλου, πρέπει να είναι τα θεμελιώδη
έργα διδαχής σε ένα άλλο τύπου σχολείου.
Τις αξίες και τα νοήματα όλων των
κλασικών έργων να τις διδάσκουν φιλόσοφοι ενώ το γλωσσικό μέρος φιλόλογοι. Οι κριτικές μέθοδοι διδασκαλίας χωρίς ένα
ισχυρό απελευθερωτικό όραμα ζωής, όπως
αυτό υπάρχει στον Προμηθέα, δεν μπορούν να ευδοκιμήσουν σε βάθος. Το Νόημα
θυσίας και αντίστασης του Προμηθέα θα συντρίψει τον Μεταμοντέρνο χαμαιλέοντα
που δηλητηριάζει την ψυχή και το νου των νέων και μέσα από τα απόβλητα των
ηλεκτρονικών, Διαδίκτυο κ.λ.π.,
ιδιαιτέρως των κινητών τα οποία αποβαίνουν διανοητικά αυτοκτονικά όπλα. Χρειάζεται
ένας συγκλονισμός ψυχής και πνευματικής γιορτής στην πεζή καθημερινότητα των νέων. H εισαγωγή στην
διδασκαλία των Πολιτικών του Αριστοτέλη, του Πρωταγόρα του Πλάτωνα, κ.λ.π., των
βασικών αρχών του Ευρωπαικού Διαφωτισμού με τα θεμελιώδη ρεύματα σκέψης του, να
γίνουν η βάση ενός αναγεννητικού ουμανισμού που θα επανασυνδέσει ηθικοπνευματικά,
δηλαδή Πολιτικά, τον διαμελισμένο χρόνο που έχει επιβάλλει το Μεταμοντέρνο. ΄Ηδη
από την δεκαετία του ’60 ο φιλόσοφος Κάρελ Κόσικ προειδοποιούσε:
<< Η ανθρώπινη συνείδηση εκδηλώνεται λοιπόν άλλοτε με κατηγορική μορφή,
σαν σαφής, αιτιολογημένη, ορθολογική και θεωρητική γνώση, άλλοτε με μορφή
διαισθητική και προκατηγορική. Η συνείδηση είναι η ενότητα αυτών των δύο που
αλληλοδιεισδύουν και αλληλοεπηρεάζονται, αφού η ενότητά τους απορρέει από την αντικειμενική πράξη και την πρακτικο-πνευματική
ιδιοποίηση της πραγματικότητας. Η άρνηση ή η υποτίμηση της πρώτης μορφής οδηγεί
στον ανορθολογισμό και στις πιο διαφορετικές μορφές της <<φυτικής
σκέψης>>, η άρνηση ή η υποτίμηση της δεύτερης οδηγεί στον ορθολογισμό,
στο θετικισμό και στον επιστημονισμό,
που η μονομέρειά τους έχει για αναγκαία κατάληξη τον ανορθολογισμό>>. Στο πλαίσιο αυτό η
τεχνική εκπαίδευση που ήδη είναι η ταξική αποθήκη ψυχών των κατώτερων
κοινωνικών στρωμάτων να καταργηθεί και να λειτουργήσει ενιαίο Λύκειο για
όλους. ΄Αλλωστε η γενική καθολική παιδεία της κριτικής γνώσης
είναι η μόνη ικανή να επαναστοχαστεί και να ανασυνδυάσει τις κατακερματισμένες
πληροφορίες ,τις συνεχείς εξειδικεύσεις και να αποκρυσταλλώσει στοχασμό. Ταυτόχρονα σε όλες τις Σχολές Θετικών
Επιστημών, Πολυτεχνικές, Οικονομικές κ.λ.π. στο πρώτο έτος να είναι βασικό
μάθημα η φιλοσοφία και προαιρετικό στα επόμενα έτη, όπως και στα Ερευνητικά
Κέντρα. Γι’ αυτόν τον λόγο αλλά και για
ζητήματα στρατηγικής δημοκρατικής αναβάθμισης του πολιτικού συστήματος
και πνευματικής ανασυγκρότησης της κοινωνίας χρειάζεται η δημιουργία ανεξάρτητων
Τμημάτων Φιλοσοφίας στα Πανεπιστήμια. Η Ελλάδα που γέννησε την φιλοσοφία έχει
μόνο ένα Τμήμα και καμία Μουσική
Ακαδημία. Η Φιλοσοφία θα δημιουργήσει τους όρους δημοκρατικού ελέγχου της
γνώσης και της τεχνολογίας. Τα τεχνολογικά δίκτυα μεταβάλλουν το υποκείμενο σε
αντικείμενο και αντίστροφα. Οι φιλόσοφοι θα περνούν στην Μέση Εκπαίδευση, όπου
θα διδάσκουν στους έφηβους την σημασία των καθολικών αξιών. Παράλληλα να δημιουργηθούν Ανώτατες Σχολές
Μουσικής Ακαδημίας για να καλλιεργηθεί σε βάθος και συστηματικά η μουσική δημιουργία. Η Φιλοσοφία και η Μουσική μαζί με
την Ποίηση υπήρξαν στην αρχαία Ελλάδα αλλά και σε όλες τις σημαντικές
πολιτισμικές Ευρωπαικές περιόδους, το εφαλτήριο καθολικής απογείωσης.
